مقدمه: تحلیل خارجی ریشه به از دست رفتن سمان یا عاج دندان که گاهی به سمت پالپ گسترش می یابد اشاره می کند. هدف از مطالعه  حاضر بررسی دقت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات خارجی ایجاد شده روی ریشه دندان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی از ده دندان پره مولر با ریشه سالم استفاده شد. دندان ها بین منبع اشعه X و گیرنده  دیجیتالی CCD ثابت گردید. قبل و بعد از ایجاد ضایعات مصنوعی روی ریشه با فرزهای روند 5/0، 1، 2، 4 و 6 در دو مکان مجزا (فاسیال و یکی ازسطوح پروگزیمال) تصاویر دیجیتال مستقیم گرفته شد و با ساب ترکشن به وسیله فتوشاپ، تصاویر دیجیتال تفریقی به دست آمد. بررسی تصاویر توسط مشاهده گرها انجام شد. سپس دقت، حساسیت و ویژگی دو روش محاسبه  و با تست آماری   Chi-square تفاوت های آماری در سطح اطمینان 05/0  بررسی شد.یافته ها: حساسیت روش دیجیتال تفریقی در سطوح پروگزیمال 34/97% و در روش دیجیتال مستقیم 92/93% بود  (16/pvalue=0) شاخص حساسیت در سطوح فاسیال در روش دیجیتال تفریقی 98% و در روش دیجیتال مستقیم 6/92% به دست آمد  (03/0=p value). شاخص ویژگی روش دیجیتال مستقیم برای سطح پروگزیمال 92/91% و در روش دیجیتال تفریقی 52/96% بود  (08/0=p value)؛ ولی در سطح فاسیال شاخص ویژگی در روش دیجیتال مستقیم و دیجیتال تفریقی به ترتیب 92/91% و 26/99% محاسبه گردید  (002/0= pvalue). در بررسی دقت، رادیوگرافی دیجیتال تفریقی از دقت بیشتری برای تشخیص ضایعات سطح فاسیال نسبت به روش دیجیتال مستقیم برخوردار بود  (006/0= pvalue).نتیجه گیری: رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات کوچک تحلیلی روی سطوح پروگزیمال و فاسیال دارای حساسیتی بالاتر از روش دیجیتال مستقیم می باشد ولی در مورد ضایعات بزرگ دارای حساسیتی مشابه می باشند.

بی شک سرعت و اهمیت روز افزون الکترونیک در پیشرفت تمام شاخه های علمی بویژه علم پزشکی چشمگیر بوده است و در این بین شاخه رادیولوژی در بین دیگر شاخه های علوم پزشکی بدلیل داشتن زمینه های مساعدتر در جهت قبول تغییرات، بیش از سایر رشته ها در مسیر تحول قرار گرفته است و بیشترین سود و بهره وری را از جریان اپیدمی الکترونیکی شدن داشته است. در این راستا می توان به تحولات چند سال اخیر در رادیولوژی اشاره کرد که در کشورهای پیشرفته اتفاق افتاده است. در این کشورها خروجی تمام دستگاه های رادیولوژی بصورت دیجیتال می باشد بطوریکه تمام اطلاعات الکترونیکی بوده و دیگر نیاز به انبار کردن فیلم ها و سایر اطلاعات نیست. در ضمن این روش از دقت و سرعت زیاد و امنیت فوق العاده برخوردار می باشد.

زمینه و هدف: هدف اصلی درمان ریشه پاکسازی و شکل دهی کامل کانال تا ناحیه تنگ شدگی اپیکالی و پر کردن سه بعدی آن می باشد. برای اندازه گیری طول دندان از روشهای متعددی استفاده می شود که رایجترین آنها رادیوگرافی (معمولی و دیجیتال) است. رادیوگرافی دیجیتال در بسیاری موارد از جمله کاهش دوز دریافتی توسط بیمار و بهداشت اشعه، امکان تغییر کنتراست و کیفیت تصاویر، توانایی ذخیره تصویر در رایانه و انتقال آن به سایر مراکز، عدم نیاز به فیلم، مراحل ظهور و ثبوت و آماده شدن سریع تصویر، نسبت به رادیوگرافی معمولی ارجح است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در ارزیابی طول کانال های انحنادار در دندانهای مولر اول فک پایین انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه که به روش بررسی تست ها انجام شد، 40 دندان مولر اول فک پایین کشیده شده انسان که انحنای ریشه داشتند، انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه با انحنای کمتر از 25 درجه و بیشتر از 25 درجه تقسیم شدند؛ سپس همه نمونه ها در بلوک های گچی ثابت شدند و طول کانال با استفاده از سیستم رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی مورد ارزیابی قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: دقت رادیوگرافی معمولی در کانال های با انحنای کمتر از 25 درجه، بیشتر از رادیوگرافی دیجیتال و در کانال های با انحنای بیشتر از 25 درجه، کمتر از رادیوگرافی دیجیتال بود؛ اما از نظر آماری هیچ گونه اختلاف معنی داری بین دو روش رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در تخمین طول کانال های انحنا دار وجود نداشت. نتیجه گیری: امروزه کیفیت تصاویر تهیه شده با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال برای تخمین طول کانال های انحنادار از نظر میزان دقت با رادیوگرافی معمولی قابل مقایسه است.

مقدمه: هدف اصلی از درمانهای اندودنتیک، پاکسازی و شکل دهی کامل کانال تا ناحیه تنگ شدن اپیکالی و پرکردن سه بعدی آن می باشد. جهت اندازه گیری طول دندان از روشهای متعددی استفاده می شود که رایج ترین آنها رادیوگرافی (معمولی-دیجیتال) است. رادیوگرافی دیجیتال در بسیاری از موارد مانند کاهش دوز دریافتی توسط بیمار و بهداشت اشعه، امکان تغییر کنتراست و کیفیت تصاویر، توانایی ذخیره تصویر در کامپیوتر و انتقال آن به سایر مراکز، عدم نیاز به فیلم، مراحل ظهور و ثبوت، و آماده شدن سریع تصویر نسبت به رادیوگرافی معمولی ارجحیت دارد. در این مطالعه دقت رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در ارزیابی طول کانال های دارای انحنان دندان های مولر اول پایین بررسی و مقایسه شده است.مواد و روشها: 40 دندان مولر اول فک پایین کشیده شده انسان که انحنا ریشه داشتند انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه با انحنای کمتر از 25 درجه و بیشتر از 25 درجه تقسیم شدند. سپس همه نمونه ها در بلوک های گچی ثابت شده، طول کانالها با استفاده از سیستم رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: با وجود اینکه در کانالهای با انحنای کمتر از 25 درجه دقت رادیوگرافی معمولی بهتر از رادیوگرافی دیجیتال و در کانالهای با انحنای بیشتر از 25 درجه دقت رادیوگرافی دیجیتال بهتر از رادیوگرافی معمولی بود، ولی تفاوتها از نظر آماری معنی دار نبود.بحث: امروزه کیفیت تصاویر تهیه شده با استفاده از رادیوگرافی های دیجیتال برای تخمین طول کانال های انحنادار از نظر میزان دقت با رادیوگرافی های معمولی قابل مقایسه است.

سابقه و هدف: تشخیص تحلیل خارجی ریشه دندان در رادیوگرافی از مشکلات اساسی در اندودانتیکس می باشد. این ضایعه منجر به از دست رفتن نسوج دندانی می شود و تشخیص آن در مراحل اولیه باعث افزایش امکان نگهداری دندان می گردد. هدف از این مطالعه مقایسه قدرت تشخیصی رادیوگرافی معمولی و دیجیتال در تشخیص تحلیل خارجی ریشه دندان در شرایط آزمایشگاهی بود.مواد و روش ها: در این تحقیق تشخیصی 40 دندان قدامی فک بالا و پایین که در بررسی رادیوگرافیک اولیه بدون تحلیل خارجی بودند در داخل فانتوم هایی که دارای معادل بافت سخت و نرم بودند قرار گرفتند و تصاویر رادیوگرافی معمولی و دیجیتال از آنها تهیه شد. سپس با استفاده از دستورالعمل ایزو در این دندان ها حفراتی به عمق 0.9 میلیمتر و قطر 0.9 میلیمتر در یک سوم کرونال ایجاد شد. تصاویر رادیوگرافی معمولی و دیجیتال از هر دندان از سه زاویه اورتورادیال، مزیورادیال و دیستورادیال گرفته شد. قدرت تشخیصی رادیوگرافی های دیجیتال و معمولی توسط نرم افزار16 SPSS و با استفاده از آزمون آماری Chi-Square ارزیابی گردید.یافته ها: آزمون های پنج گانه نشان داد که حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت، ارزش پیش بینی منفی و دقت در رادیوگرافی دیجیتال به ترتیب 84%، 93%، 97%، 65%، 86% و در رادیوگرافی معمولی 66%، 73%، 88%، 42%، 68% بود و غیر از ارزش پیش بینی مثبت نسبت به رادیوگرافی معمولی تفاوت معنی دار دیده شد (P<0.05). در خصوص نمونه های بدون تحلیل و دارای تحلیل با زاویه تابش ارتورادیال و دیستورادیال و مزیورادیال تفاوت آماری بین رادیوگرافی معمولی و دیجیتال رادیوگرافی مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: قدرت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال نسبت به رادیوگرافی معمولی در تشخیص تحلیل خارجی بیشتر است.

زمینه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون آزمونهای رادیوگرافی با استفاده از دوزیمتر ترمولومینسانس (TLD) در آزمونهای مختلف رادیوگرافی، می توان مقدار دوز موثر اندامهای بحرانی را اندازه گرفت. در این تحقیق، روند پیشرفت دستگاه های رادیولوژی از آنالوگ به دیجیتال که موجب تسریع در انجام رادیوگرافی ها به خصوص بیماران اورژانسی شده است، بررسی شد؛ سپس میزان دوز موثر اندامهای بحرانی در دستگاه های رادیوگرافی دیجیتال با استفاده از دوزیمتر TLD محاسبه گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از 29عدد دوزیمتر TLD استفاده شد. ابتدا مراحل کاالیبراسیون TLDها توسط مرکز حفاظت سازمان انرژی اتمی تهران انجام گردید، سپس با استفاده از TLDها در آزمونهای رادیوگرافی دوز معادل و سپس دوز موثر اندامهای بحرانی محاسبه شد. یافته ها: داده ها با استفاده از آزمون واریانس ANOVA در نرم افزار SPSS انجام شد. میانگین دوزهای موثر اندامهای بحرانی عبارتند از: میانگین دوز موثر تیرویید mSv 0/0034± 0/0015(در رادیوگرافی گردن)، میانگین دوز موثر چشم mSv 00/63± 0/0004(در رادیوگرافی جمجمه)، میانگین دوز موثر پستان mSv 0/0067± 0/0009(در رادیوگرافی ریه) و میانگین دوز موثر تخمدان mSv 0/0201± 0/0652(در رادیوگرافی شکم). اختلاف معناداری میان دوز موثر اندامهای تیرویید و تخمدان که هر دو در وضعیت قدامی-خلفی (AP) قرار دارند، یافت شد(0/05>P). در مورد اندامهای چشم و پستان که هر دو در وضعیت خلفی-قدامی (PA) قرار دارند، اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که مقدار دوز موثر بیمار در آزمونهای رادیوگرافی به ضخامت عضو مورد نظر و وضعیت بیمار بستگی دارد که در مقدار دوز اشعه جذب شده بیمار، تاثیر بسزایی دارد.

مقدمه: رایج ترین روش ها برای تعیین طول کارکرد کانال دندان، رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه ی فیلم هستند. هدف این مطالعه، مقایسه ی تعیین طول کارکرد کانال های دارای انحنا با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه ی فیلم بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مداخله ای تجربی، شامل 40 دندان با کانال های انحنادار بود که در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. پس از تهیه ی حفره ی دسترسی، مشاهده ی مستقیم نوک فایل در آپکس دندان، طول واقعی را تعیین کرد. دندان ها در آکریل مانت شدند. انحنای کانال بر اساس روش اشنایدر و با استفاده از نرم افزار رادیوگرافی دیجیتال محاسبه شد. تصاویر با استفاده از فیلم E-speed و سنسورهای دیجیتال تهیه شدند. تعیین طول در فیلم رادیوگرافی با استفاده از فایل از پیش انحنا داده شده، انجام شد. در رادیوگرافی دیجیتال، خط کش دیجیتال با سه و شش کلیک استفاده گردید. داده ها با استفاده از Repeated Measure Analysis، Paired t-test و Intraclass Correlation Coefficient آنالیز شدند. سطح معنی داری همه ی آزمون ها، 0/001 در نظر گرفته شد. یافته ها: تمام روش ها، مقادیری بالاتر از طول واقعی داشتند، اما این تفاوت ها معنی دار نبودند (0/001 < p value). آزمون Paired t-test نشان داد که روش های مورد مطالعه با یکدیگر تفاوت چشمگیری ندارند (0/001 < p value). نتیجه گیری: با توجه به مزایای متعدد سیستم دیجیتال نسبت به رادیوگرافی بر پایه ی فیلم، سیستم دیجیتال برای تعیین طول کارکرد کانال های انحنادار ارجح است.

مقدمه: تشخیص شکستگی افقی ریشه به صورت کلینیکی بسیار دشوار است و اغلب تشخیص وابسته به معاینات رادیوگرافی است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی کنتراست معکوس رادیوگرافی دیجیتال در تشخیص شکستگی افقی ریشه است. مواد و روش: در این مطالعه ی برون تنی 85 دندان سانترال دائمی تک ریشه داخل ساکت های دندانی یک جمجمه خشک قرار داده شدند. رادیوگرافی پری اپیکال معمولی و رادیوگرافی دیجیتال در دو زاویه-ی عمودی 40 و 55 درجه از دندان ها گرفته شد سپس شکستگی افقی در یک سوم میانی ریشه توسط چکش ایجاد شد و دو قطعه به یکدیگر چسبانده شدند، دندان ها مجدداً داخل ساکت های مربوطه قرار گرفته و کلیه ی رادیوگرافی ها با همان موقعیت تکرار شد. رادیوگرافی های دیجیتال توسط نرم افزار کنتراست معکوس پردازش شدند. رادیوگرافی ها توسط دو رادیولوژیست و یک اندودانتیست ارزیابی شدند. دو هفته بعد، 10 درصد از تصاویر توسط یک رادیولوژیست ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: قدرت تشخیص شکستگی افقی ریشه رادیوگرافی دیجیتال و دیجیتال کنتراست معکوس، تفاوت معنی داری نداشت (05/0P). همچنین قدرت تشخیصی زاویه عمودی 40 درجه رادیوگرافی ها در تشخیص شکستگی افقی ریشه بهتر از زاویه عمودی 55 درجه بود (001/0>P). بحث و نتیجه گیری: قدرت تشخیص شکستگی افقی ریشه رادیوگرافی دیجیتال و دیجیتال کنتراست معکوس، یکسان و بهتر از رادیوگرافی معمولی بود و همچنین تصاویر با زاویه 40 درجه عمودی بهتر از زاویه 55 درجه بود.